 |
РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ
|
|
Вобразы мілыя роднага краю,
Смутак і радасьць мая!..
Якуб Колас
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Баляда пра нясьвіжскага дойліда
|
У Нясьвіжы ціхі вечар
Гасіць залатую восень.
Зь недабудаванай вежы
Муляры са сьмехам сходзяць
Да каханых і да жонак.
А адзін стаіць паныла.
Гэта – Казімір Ждановіч,
Дойлід князя Радзівіла.
Ён глядзіць туды, дзе нізка
Сонца вісьне на каштанах,
Дзе расьце тэатр нясьвіжскі
Для Уршулі, яснай пані,
Каб сыгралі п’есы пані
З бласлаўленьня волі Божай
Пра шчасьлівае каханьне,
Незалежнае ад грошай,
Пра людзей магутнай волі,
Што за талент шчасьце мелі.
I глядзіць паныла дойлід
На стварэньне рук умелых.
Будзе пані заставацца
Паняй – хай яна паэтка.
Ты ж – хоць сто збудуй палацаў,
Не твае палацы гэта.
I, як сонца шчыт чырвоны
Звонка падае з каштанаў,
Упадуць твае праклёны
У глухую ноч расстаньня.
I па ўсенькай Беларусі
Ты Нясьвіж праславіш горды.
Будзе ён, як песьня-скруха
Пра любоў тваю і годнасьць.
...У Нясьвіжы ціхі вечар
Залатую гасіць восень.
Зь недабудаванай вежы
Вецер горкі ўздых адносіць.
|
|
|
|
Падабаецца
Не падабаецца
|
|
|
2009–2020. Беларусь, Менск.
|
|
|
